kapat gözlerini
uçsuz bucaksız bir hayal kur
içinden bembeyaz trenler geçsin
karasını bırakmış olsun
çiçeklensin
vagonları çocuk sesleriyle
elleri toprak çamur olsun
sor kendine
ne zaman vazgeçtin
renk değiştirmekten
çimeni yeşil
gökyüzünü mavi
evin çatısını kırmızı düşünmeye
ne zaman başladın
tren vagonlarında ağaçlar düşün
altında çocuklar oynasın
neden tren vagonlarında
düşün
bir tırtıl düşün ya da
kelebek olmak istemesin
seçimini yaşasın özgürce
bir tırtıl gibi yaşasın
ipek böcekleriyle dolaşsın
sor kendine
ne zaman vazgeçtin
masallardan
saçmalardan
tren vagonlarından el sallamaktan
sağa sola
çiçek yetiştirmeyi
koridorlarda
ne zaman bıraktın
düşün
ne zaman vazgeçtin
bayramda alınan treninle
dünyayı gezmekten
