filmler vardır bazı yerlerinde öyle utanırsın, öyle sıkılırsın ki çocukken yaptığın gibi koltuğun da duramazsın, baş kahramanın gireceği utanç verici durumları önceden hisseder filmi durdurur, düşünür ya da yüzünü kapatır, kızarırsın. "bu dünyada ne çok acı var" dersin. işte öyle bir film olmuş coco chanel'in filmi. makus bir kadere sahip çokçalarından farkı, dik duruşudur zira insanları ayıran da bu duruş, bu tavissizliktir. filmi "kapitalizm, bütün hünerlerini paraya çevireceğin kapılar sunar" mottosuyla değil de, "insan karakterinden türlü şartlar altında ödün vermemeli, hür ve dik durmalı" şiarı ışığında okursanız daha faydalı olur kanımca. fıransanın natalie portman'ı dır audrey tautouda, yöresel bir lezzetten öteye geçemez.
