ne acı ki, afrika'da yaşanan dramı sadece "tesadüfen" haberlerde görüp, "yazık ya, valla çok üzüldüm." demekle yetiniyoruz. sonrasında olanlar bizi hiç mi hiç ilgilendirmiyor, o çocuklardan biri olabileceğimizi, bi'gün o felaketle karşılaşabileceğimizi hiç düşünmüyoruz, düşünmek istemiyoruz. vay efendim neymiş, bizim ülkemizde de varmış aynı sorunlardan, önce "kendimize" bakmalıymışız. nasıl bir ruhsuzluk halidir bu? abi hakikaten neyin kafasında yaşıyorsunuz siz, bu sıcak yaz günlerinde vicdanınızı da mı derin dondurucularda saklıyorsunuz? hem de daha pek kullanmamışken..
oturduğunuz yerden bile yapabileceğiniz, son derece basit bir yardım yöntemine bile bi'ton laf ediyorsunuz. nasıl bir umursamazlıktır bu?
kimse sizin de bolluk bereket içinde yaşadığınızı iddia etmiyor ama sefaletle de boğuşmuyorsunuz. son 3 ayda 5 yaşından küçük 29 bin(!) çocuğun öldüğü bir ülkede de yaşamıyorsunuz. şu saniye bile kim bilir kaç çocuk daha ölmek üzeredir? o kadar zor olmamalı bir mesaj atmak ha?
orada insanlar can çekişirken, burada çoktan ölen bir insanlık var ne yazık ki.. fakat açlık, ne dost, ne akraba, ne insanlık, ne de hak tanır. bari bu sefer biraz insan olalım, biraz.
