Entelektüel yaşamların arasında tazeliğini koruyamadığımız dostluklarımıza dair, magazinsel duygular yeşertip, evcil yalanlar beslediğimiz zamanı yaşamaktayız, yaşama mecburiyetlerimizin eşliğinde. Aslında tüketilen ve bir o kadarda tüketildikçe yok olan yaşamların sıradan insancıklarıyız ya da sorgusuz sualsiz kabullenilen kaderlerin unutulan kahramancıkları. Kısacası yaşamlarımıza belirli yapaylıkda yaşam standartları sunan toplumsal gereksinimlerimiz ve bu gereksinimlerin eşliğinde, hayattaki mevcudiyetimizi tamamlamaya çalışıyoruz. Peki ne kadar başarılıyız? Tüm bunların arasında tek istediğim; modanın uğramadığı tozlu bir coğrafyada serseri bir rüzgar olmak.
