aslında küçük beyinli olmanın da alametidir. siyasi ve sosyal gelişmeleri öncesinde atatürkün yaşaması durumundaki atatürk etkenini de başa alarak ne yönde etkileneceğini peşin peşin, kat i cümlelerle ifade etmek ve hatta hüküm vermek, atatürk öldükten 70 sene sonra bile yaşanan hadiselere atatürkü aktör tayin etmektir. bu yargısal cümlelerin normatif temeli her noktada atatürk ü görmeyi arzu etmek ve onun olmadığı her noktada arıza varmış vehmiyle iyinin standardını atatürkten başkasına yakıştıramama obsesifliği ile izah edilebilinir. atatürk ü beğenmek ve sevmek onun icraatlarının dışındakileri yetersiz ve küçük görmek değildir, zira sevgi kişiye karşı hissedilen aşkın bir durumdur ve ne hadiseleri ne de kişileri mukayese ederek var olduğunu iddia edemezsiniz. babasını seven insan bir başka adamın kendi babasından daha az nitelikli olduğu için sevmez; babası olduğu için sever. nihayetinde dünyada sevdiği babasını arka cebinden çıkaracak milyonlarca insan vardır.
