içim bi değişik, duygularım çok yoğun bu gece. bir yardımseverlik, bir insaniyet örneğine tanık oldum bugün. sakallarım diken diken hala, kaptan mağara adamı gibiyim. hasbi rabbi allah u allah deyip duruyorum. allah şahidim böyle bir yardımseverlik, böyle bir iyilik ancak ve ancak zaten ak partili dürüst, kahraman ve yardımsever, iyi niyetli mütedeyyin bir insanda olur.
yok böyle dindarlık ya!
bugün pideci rahmet abi ile buluşmuş, iftara maklube yapalım şeklinde söz kesmiştik. bana haber göndermiş habibim beni al diye. ben de söz kestim. ufak çocuk yollamış bana. piç feridi yollamış mahallenin hırsızı. tüyler ürperten bu olayda sıkı durun işte bir kez daha beraber yaşayalım o müthiş insaniyet öyküsünü.
pideci rahmet abiyle el ele tutuşup alışverişe gittik, kaslı beline damarlı ellerimi geçirdim, müslüman adımlarıyla markete gittik tüm malzemelerimizi aldıktan sonra kasaba yöneldik;
+selaminko
-aleyküm hello naber dindoş hoşgelmişsen. buyur etler senin.
+abi et ver, yağlı olmasın. hasta yicek bunu hee!
-ne demek habibi, siz oturun çay veriyim mi?
+oruçluyuz orospunun feryadı, bozma ağzımı. kafam bi dindar sigarasızlıktan.
pideci rahmet abi: sakin ol habibi, bi dinveren yüzünden felç geçirtmeyelim orucumuza sümeyye haşa!
+tamam abilerin kralı. bakma lan sende oruç tutmuyon zaten piç boku. ver eti ver de gidelim. al bu da 50 lira, para üstü senin olmasın fakirlere ver bari.
hülasa, alışverişimizi yaptık ve o esnada aklıma dindar bir kardeşimizi ziyaret etmek geldi aklıma. konuyu pideci rahmet abiye açtım ve hemen kabul etti. çok güzel bir karısı var onun hadi gidelim deyince hıphızlı dindar adımlarımızı hızlandırdık. ayağıma da çöp girdi bu arada kıymık galiba. sandaletimi çıkardım yolda o kıymığı temizledim, ekmek falan da aldık kola turkayla eve doğru yürüyorduk maniler eşliğinde birbirimize sıcak tebessümler yaparak.
eve yaklaştıkça çok heyecanlanıyordum. acaba ne yemek yaptılar amına koyim şimdi tek çeşitle karnım doymaz benim diye düşündüm. bir anda kendimden utandım bu düşünce için. sen nasıl ak partilisin lan ithoroz dedim ya. böyle yanar döner bir insan oluyorum bazen sanki. bana öyle geliyor. arkadaşlar kendi kendime şizofren olmayayım ben ya? yardımcı olacak varsa bayan arkadaşlarla konuşabiliriz msn falan verebilirim camda çıkartıp gösterebilirim yüzümü falan.
pideci rahmet abi dur lan dur dedi bir anda. baktım bir şeyler sezmiş bu. ulan sende az tayyip erdoğan değilsin hee. ne gördün yine?
dur dur, baksana iftar saati geliyor ama balkondalar bunlar. sofrada da yarım ekmek var. yan balkonda da mini şortlu bir aile oturuyor. onların masasında da bir şey yok. çay demlemiş bizim dindoş, hayırdır aç olmasınlar, köpek gibi fakir mi bunlar yoksa lan dedi.
+dur abi çözeriz, gel şu ağaçlığın önüne geçelim. bizim dört kişilik ak partili ailemiz yarım ekmeğe bakıyordu. o esnada ezan okunmaya başladı bir anda. hemen torbadan ekmek pide çıkartıp birbirimizin ağzına fırlattık löp löp diye de orucumuzu açtık ve pusuda beklemeye devam ettik. ağacın dibine oturdum orda kola turkayı kafama diktim, sonra da rahmet abi içti. allah razı olsun senden ya deyip civciv gibi götürdü şişeyi. dibine darı ekti.
yahu dedim bunlar nasıl izmirli? nasıl ahlaklı lan bunlar yemek falan yemiyorlar. yoksa oruç falan mı tutuyorlardı? mini şortlu bir kız, dar badili bacısı olduğunu düşündüğüm kaşara benzeyen bir bayan, sütyensiz bir anne ve böyle iğrenç tipli bir baba vardı. balkonlarında boş masada oturuyorlardı üzgünce.
bizim dindoşlar da öyleydi. lan bunlar acaba mezhep falan mı değiştirdi ya da biz erken mi açtık imam mı erken okudu diye düşünürken dindoş kardeşimiz yarım ekmeği ekmek bıcağıylan kesti ve müslüman adımlarıyla izmirli aileye götürdü. o mini şortlu kızların gözleri doldu ve herkes birer lokma alarak suyla orucunu açtılar şefa senden ya rabbi diyerek dua ettiler.
bir anda pideci rahmet abi yıkıldı yere, hüngür hüngür ağlamaya başladı. ona baktım, ayıp olmasın diye bende hıçkırarak ağlamaya, dizlerimi döve döve yerlerde yuvarlanmaya başladım. allah ım bu nasıl bir ak partililik, bu nasıl dindoşluktu?
ölecektim o an, kalbime nur indi. evliyalar bastı sokakları sanki. kalk dedim pideci rahmet abiye, kalk gidelim oraya, halledelim bu işi dedim. hemen gittim bizim bi arkadaşı aradım yardımeli.org da çalışan, bi kasa yardım getir buraya dedim, 1 saat içnde geldiler. biz de orda bekledik bu arada. kamyonla girişimizi görünce dindoş abimiz hıçkırarak ağlamaya başladı.
bi patinaj çektirdim kamyona, durdum iki evin ortasında. kürt amele kardeşlerimizi indirdim kamyondan, dağıtın lan yardımları dedim. pideci rahmet abi hala hüngür hüngür ağlıyordu yan koltuğumda. her ne kadar bekaretsizlik koksalar da o izmirli aileye ben yardım ettim, laiklik bu değildi. dindarlık bu benim yaptığımdı.
ak partililik buydu. çağırdık soframıza, açtım kola turkayı tekrar, herkese doldurdum. hüşu içerisinde yiyor, şen kahkahalarla iftarımıza devam ediyorduk. sokağın başından kafasını uzatan yaşlı, ak sakallı bir amca asasını bana doğru tutup aferin oğlum diyordu sanki, mini şortlu kız gözleriyle cinsel penisime keskin bakışlar atıp ohh mucuk mucuk yapma arzusuyla yanıp tutuşurken. sofrada izmirli olduğunu öğrenmiştim, belliydi yani zaten de. pekiştirmiştim.
allah iyilerle beraberdir dedim ak partili abimin yüzüne gülümseyerek, allah akp lilerle beraberdir, yüce rabbim ne de büyüktür allllllllllllllllaaah diye haykırdığımda tüm masadakiler hüngür hüngür ağlayıp sandaletlerimin önüne kapanıp ağlamaya başladılar. kürt kardeşlerimiz de kamyonda lahmacun yemeyi bırakıp yanıma gelerek feyz alıyorlardı...
ak partililik bu işte!
her ne kadar izmirli ve alt tabaka olsalar da bizim ak partilimiz insan ayırmaz!
