istanbul ziyaretimin ana duraklarından biri olan canım kardeşim. insan görmeden birini çok sevip, kardeşi ilan edebiliyormuş, sonra çok sevip kanından canından gibi olabiliyormuş, sonra görünce de karındaş olmasa da tam anlamıyla kardeş ilan edip sarılınca bırakmayası gelebiliyormuş. yolda izde başına bir şey gelecek diye korkabiliyormuş, canı yanınca onun da canı yanabiliyormuş..öyle bir insan evladı işte kendisi benim için..ortaköylere, beşiktaşlara olmadı taksime birlikte aktığımız yazar. evdeki hesapların çarşıya uyması halinde de 1,5 yıl sonra hep bir arada olacağımız yazar..görmekten çok mutlu olduğum, şimdilerde sıcak sıcak izmirde olan yazar. can yazar, canım yazar..
