başlıktaki konu sevinme amaçıyla gündeme getirilmemiştir.
sevinecek bir tarafı da yoktur, çünkü oralar türkiye nin pazarlarındandır. pazara kims gitmezse domates satılmaz.
sevindiğim tek konu vardır. iki yüzlülük sahtekarlık ve yapay ortamlar, uzak durup, kaçtığım konulardır. bunları yapanların duvara toslaması hoştur.
ben burada yırtınsam bir araba markası ortaya çıkaramıyorum, çünkü karlı değil, sen orda 10 tane marka üretiyorsun.
nasıl yapıyorsun bunu ? elbette karsızlığı borçla örtüp, yapay sahneler oluşturarak. büyük şirketlerine, devlet meselesi gibi yaklaşıp, olmadık destekler veriyorsun. ben iki destek vermeye kalksam veryansın ediyorsun.
evet. kıskanırım, yalan yok ama yapay olacaksa da olmasın.
at arabasına bile binerim.
e şimdi "adamlar borçlu falan ama o kadar da kreyativ, üretken" diyenler olacak.
olurlar tabi. onların moral motivasyonu, bu yapay iyilik sebebiyle yüksek, ben se yaptığımı satamayacak olmanın verdiği bezginlikle, boşvermişim.
