yar'ın kenarındayken , kenarındakiler için yazılmış gibidir bu baba şarkı, ki son zamanlarda duyduklarımın en iyisi...
erimeye başlamış buz gibi bir hayatın ortasında yankılanıyorsa; göğsünüzü tırnaklarıyla kazır, baş ağrısı yapar, can acıtır, can acıttıkça kendi canınızı acıtma hissini artırır,,, dur biraz daha ses vereyim....yarınları öldürdüm diyor...dur bi sigara daha yakayım...kesmez ki,,, etil alkol lazım; dolapta bira olacaktı(...)
nerde kalmıştık?.."yarınları öldürdüm"...iyi bok yedin..ben de öldürdüm napacaz şimdi...hadi şerefine ...helal olsun sana şarkıyı yazan arkadaş... yarınlarına da yazıklar olmuş,,, yarınlar,,, ne ki lan yarınlar?, geçmişte çok bi halt oldu da sanki bi de yarınlar kaldı...
pişmanlıkların her biri kuduz köppek gibi uluyor yanıbaşımda,,, ne yarını?...
öptüğüm kızlar geliyor aklıma..ama en çok öpemediklerim ve hiç öpemeyeceklerim...
sildim her birini...sevmekten vazgeçtim...yarınlarla beraber yaktım yıktım hepsini...darmadağın ettim...
ne yarını, yarın mı kaldı olum...sonsozluk gibi uzak geliyor bana...
yarınlar , sizin de şerefinize , size kaldırıyorum kadehimi...öldürdüğüm yarınlar...
not:klip biterken bir uyarı yazısı çıkar: "balkon, merdiven, asansör boşluğuna yaklaşma"... çünkü dirayeti yüksek olmayan bünyelerde aşağı salınma çoşkusu uyandırabilir...dikkat!..
ha bu arada; şarkıyı yazan arkadaş,,,kıskanmadım da değil seni hani,,,
neyse,,,tekrar şerefine...helalin var!... bu son olsun,,, yüreğin huzur bulsun!...
