korkuyorum hemde öyle böle değil. Yemek bile yiyemiyor mutlu olamıyorum. Hayata en nefret etiğim şey belirsizlik iyi veya kötü zor veya yavaş ne olursa olsun kesin net olmalı. Stres beni öldürüyor yaşamak istediklerim hep yarım kalcakmış gibi bunun korkusu daha beter. Hele bide pişman olurum korkusu dahada. Tek bir tane stres ve üzüntü kaynagım olsa galıba daha hızlı aşardım cok ılerıye bakıyorum anı bugunu bu zaman yaşamaya vaktım kalmıyor. Hep kötü olcak en kotusu dıye dusunuyorum. Bok gibi olcak ve mutsuz olcam. Nedeni belli değil bügün veya yarın burası yada orası veya çok uzağı. Olmuyor hepsi kötü, hepsi canımı sıkcak hepsinde mutsuz olcam gibi hissediyorum. Zor günler zor...
yaklaşık iki yıl sonra gelen edit: evet korkuyordum. sanırım benim yaşamım tersine işliyor artık tam tersi hayatımda olan olaylarla mutlu olmaya ve hissetmeye çalısıyorum.yoksa sürekli zamanın geçmesini bekliyor insan güzel günler göreceğim daha iyi olacak diye ama bu şimdi yaşadığımız zamana değer vermeyince geleceğimizde değersiz oluyor ve o zaman bir türlü gelmiyor. sayın iki yıl önceki halim sen çaba sarfet inan gerisi bir şekilde oluyor yeter ki emek ver ve kendini sev. çünkü içinde aslında keşfetmediğin çok şey var.
