uzun dönem hasan tek diye çok temiz bi arkadaş vardı bizde vanli, bu çocuğu vere vere kantine vermişler...
f: hasanim bana bi redbul versene.
h: rebüül kolonyağı mii?
f: lan içecek yokmu, işte ondan hani kanatlandırıyormuş.
h: ehi ehi, haa vereyim. * ama pehalidir komtanim.
f: lan ver, *iktirme parasını!
h: vallah komtanim ben size çay verem.
f: hasan gözünü seveyim sövdürme kendine.
hasan küskünce bir bakış atar. içinden "nankör herif" demektedir.
h: buyrün komtanim.
f: la haso bi tane de sen iç.
h: komtanim ona yetecek param yoktir.
f: canın sağolsun hasan bi tane ısmarlayalım sana. artık olsun o kadar.
birlikte redbul içilir, muhabbet edilir. hasan'ın taburun en kral elemanlarından biri olduğu bir kez daha ortaya çıkmıştır.
gel zaman git zaman bu çocuk terhisine iki ay kala boğazına saplanan şarapnel sebebiyle ağır yaralanır. boğazından tıkanık lavabo gibi korkunç bir ses gelirken bu satırları yazan zavallı o masum çocuğun bir yandan boğazına baskı yapmakta * bir yandan da elini tutmaktadır. hasan bilincini yitirmeden önce onca kanın arasından şöyle bir şeyler demeye çalışmıştır: "tedevi verirler mi?" **
