"türkiye ekonomisi" diye bir şey yoktur; kalmamıştır.
bu yüzden iyi ve kötü olması söz konusu olamaz.
2002 cari açık: 626 milyon$; 2011- 48.4 milyar $.
(istatistik; para dergisi, 15-21 mayıs 2011 sayısı, prof. dr. nevzat saygılıoğlu'nun yazısında)
bankacılık sektöründeki yabancılaşma oranı bile %50 nin üzerine çıkmıştır.
vakıf bankın ve halka bankasının da satılmasının ardından bu oran %70'i geçecektir.
çiftçi envayi çeşit kredilerle bu bankalara gebe bırakılmıştır. bugün hasatı, yarın da toprağı icra ile elinden alınacaktır.
maden ocakları olduğu gibi kanadalı, amerikan ve ingiliz devlerinin emrine girmiştir.
sanayide neredeyse tek bir çöp türk malı kalmamıştır.
ve dikkatinizi çekerim.
yerel gıda marketlerinin dışında ulusal anlamda çalışan "tek bir" perakende devi bile kalmamıştır(şok u saymıyorum küçük olduğu için).
e şimdi haliyle Türkiye de kriz çıktığında sadece sınırlı sayıdaki yerli üreticiler, işverenler ve esnaf etkilenir.
düşünün şimdi
türkiyede bunca ecnebi dev varken ve alternatifleri de yokken ve arkalarında da zor zamanlarda zararlarını finanse edecek muazzam güce sahip patronları varken neden etkilensinler?
biz mecburen onlardan alışveriş yapacağız. hem de otomobil parçasından, buğdayına şekerine kadar..
neden krizden etkilensinler?
e onlardan başkası yok bizim ekonomi de.
haliyle onlar etkilenmeyince biz de etkilenmeyeceğiz.
tabi kısa bir süre için.
elbet reklamlar bitecek.
bu memleketin anasını ağlatacaklar.
avrupa birliği dünyanın parasını döktü yunanistana.
biz aynı duruma düştüğümüze bir tekme de onlar vuracaklar.
geç varacaksınız farkına,
çünkü Allah ile aldattılar sizi.
