ailemin bodrum da olmasından dolayı ramazanın tamamında yalnızım. sahura hep annem kaldırırdı. şimdi kendim kalkıyorum, iftar da yapayalnız olmak öyle çok koyuyor ki abartmıyorum zaten duygusalım bu ara, akşam oturdum hüngür hüngür ağladım. kimse de iftara çağırmıyor. ne biçim birşey bu yalnızlık. Allah göstermesin.
