asıl yurtları güneybatı gürcistan ve ardahan civarıdır. türkiye cumhuriyeti kurulduktan sonra gürcistan sınırları dahilinde kalan kısmı çok kısa bir zaman içerisinde apar topar sovyetlerin içlerine sürüldüler. bu aslında bir sürgün değil imha politikası idi.
tahtadan vagonlarda balık istifi şeklinde günlerce aç ve susuz yolculuğa katlanmak zorunda kaldılar. yaklaşık %70' i soğuk, açlık ve hastalıktan henüz trendeyken öldü. geriye kalanlar ise sibirya ve uçsuz bucaksız kazak topraklarına serpiştirilircesine yerleştirildiler. ama asla benliklerini ve türk olduklarını unutmadılar.
konuştukları türkçe; anadolu türkçesidir. kazakistanda bu türkçe ile konuşan birilerine rastlarsanız bilin ki bu kişi kesinlikle ahıska türküdür. ruslar; ingilizce bilmezken ahıskalılar türkçe, rusça ve ingilizce konuşabilirler.
kızları ince yapılı ve beyaz tenlidir. erkekleri ise pehlivan fizikli tabir edilen orta boyun üzeri ve geniş omuzlu olurlar. en özel yemekleri hıngal denilen bir hamur yemeğidir. malzeme ve pişirilme biçimi olarak mantının aynısı olmakla beraber küçük hamur parçalarından değil büyük kapatılmış hamurların suda haşlanması ile yapılır.
şuan iç asyada kendi vatanlarından sürülmüş ahıska türkleri hala yaşamaktadır. bu insanlar kendi vatanları olan güney gürcistan yerine türkiye' ye dönmeyi daha mantıklı buluyorlar. türkiye sınırları içinde kalan şanlı kesim ise(anneannem) çoktan ardahan ve civarını terk etmiş durumda. ahıska köylerinde nüfus yok denecek kadar az.
