sene 1999 ve o zamanlar ismailağa'ya da yakın oturuyor olmanın etkisi, cemaatler ile ilgili acı gerçekleri farkedemeyecek kadar toy olmanın bir sonucu olarak birkaç arkadaşla gidiyoruz mahmut hocanın sohbetine. hakikaten çok da güzel anlatıyor hoca ve kıdemli cemaat mensupları birer birer "alllaaaaaaah" diye fırlıyor yerinden yarıbaygın bakışlarla.
bunu anlamak mümkündür bak. o an, o aşkı anlamak ve buna saygı duymak, kabil hani.
ama "uuuuuuu" ne lan? "uğuuuuuuu" ülkücüler aynısını gene duygusal bazı sebeplerle yapınca taşak konusu oluyor ya yanardöner ve sululukta sınır tanımaz ibnelerce. peki kendi tebaları yapınca neden "empati" bekleniyor?
velhasılı sapkın ibnelerdir. onlarca erkek toplanıp, bir erkeği konuşturup "uğuuuu", "öğüüüüü" diye inliyor adamlar.
