nietzsche'ye kafa tutmak gibi olmasın ama bu yargı tamamen insan kibrinin sonucudur. cürümü kadar bile yer yakamayacak birinin aşırı abartılmış egosu. bilenler bilir boş konuşmak, retorik coşturmak gayesiyle yazmam pek; tabi ki kendimce delillendireceğim.
nükleer silahların icadından hemen sonra... ve hatta sanayi devriminden bilgi çağına oradan modernizm, postmodernizme çekirge gibi zıplayan insanın baya bi götünün kalktığı çok açık ama gerçek şu ki bu durum dünyanın s.kinde bile değil.
şöyle cümleler duyarız. "dünyayı 1 saatte yok edebilecek nükleer güce sahibiz." çok afedersiniz ama nah yok edersiniz.
o kadar egosantrik bi bakış açısı ki dünyanın güneş değil insanın çevresinde döndüğünü sanıyoruz. ve sanmak gerçekten cahillerin işidir.
geçmişe dönelim baya bi milyar yıldır dünya var. (bak işte google a ne kadardır var olduğuna, beni google bilgini yapma şimdi) üzerine kimler geldi kimler gitti. dünyanın bi kaç milyar yılda bir üzerindeki bütün canlılığı neredeyse resetlediğini, şöyle huzur içinde biraz yalnız takılıyım dediğini jeolojik dönemlere baktığınızda görürsünüz.
dünyanın buzul çağı yaşaması çok da umrunda değil sevgili arkadaşlarım. yada 100 c derecede bi kaç milyon yıl geçirmek. o dönmesine devam edecek öyle yada böyle. üzerinde ona saygılı yeni canlar barındırmaya devam edecek eğer hazır hissederse.
ve dünyanın zamanla ilgili bi sorunu olmadığını biliyor olmamız gerekir. zamanla sorunu olan zamanı bölmeye, saymaya hatta ona yetişmeye çalışan hatta ve hatta zamanı satmaya çalışan (aldığınız maaş 1 aylık mesai zamanınıza biçtiğiniz bedeldir) bi tek hödük varsa o da insandır.
bu yaptıklarını dünyaya yapıyor zannederken aslında kendine yaptığının farkında olmayan da.
hatta kurduğu sistemle her geçen gün kendi kurduğu sistemin kölesi olan..
hatta adına şirket denen cansız olmasına rağmen yaşayan ve kendi geleceği için herşeyi yapmaya hazır yaratığıda dünyaya getirmiş olan insan..
insanlar için maddi alemde dünya, hükmetme derdinde olmamasına rağmen mutlak iktidardır.
bu kadar güçsüz bi yaratığın bu kadar kibirli olabilmesi ne garip.
sanırım en övündüğümüz yanımız bize bi oyun oynuyor.
zekamız.
geri olan zekamız.
