tükettiğim yerden yeniden başladım hayata.. oysa ne çaresiz ne korkaktım.. ümidimin son bittiği yerde, uçurumun kenarındayken sen tuttun ellerimi rüyamda.. sarıldın o özlediğim sıcaklığınla.. ben ayrılmak hiç istemedim o kollardan.. ne çok özlemişim kokunu.. kapattım gözlerimi açmak istemedim birdaha sensiz hayata.. rüyada olsa seni yaşamak istedim uyardırmasın kimse beni ne olur.. ne çok özlemişim güvende olmayı.. ne çok özledim seni...
arkadaşımdın benim.. hata yapsamda kızmazdın bana.. ne güzel anlatırdın bana doğruları..doğruları anlatacak kimsem yok babam..
elinden tuttuğumda kimseden korkmazdım ben.. ne cesur bakardım etrafa.. elimi tutacak kimsem yok babam.. akşam olunca seni beklerdim.. sana kapıyı açmak için annemden önce koşardım.. şimdi kime açıcam kapıyı babam.. kime sarılıp öpücem koklayacam babam babam diye..
her babalar gününde sensizliğe bürünürüm.. ne dokunur şu küçük yüreğime.. etrafında babasına hediye almak için koşusan insanlar.. benim hediye alıcak kimsem yok babam.. ya bayramları.. ne çok severdim oysa.. sabah kalktığımda seni beklerdim.. ne güzel geçerdi bayramlar babam.. tat almıyom artık sen olmadığın hiçbişeyden.. yine karanlığıma bürünüyom.. yine sensizliğe..
dışardan bakıldığında ne güçlü kızın nasıl mücadele veriyor babam.. oysa içindeki kanayan yara hiç dinmiyor.. hiç tamamlanmayan bi yanı var.. kimse görmüyor bunu babam kimse bilmiyor..
yine üşüdüm yine garipsedi yüreğim.. sen aklıma her düştüğünde.. yine burkuldu içim yokluğunu hissedince.. sanki sen hep benimlesin ama öyle bir an geliyor ve beni uykumdan uyandırıyor.. işte böyle bir duygu içimdeki..
küçük yaramaz kızının yüreğinde sen.. kahramanım, ilk sevdiğim adam sen..öyle dolusun ki içimde gözlerimden bakan sen.. 8 sene geçti unutmadım hala seni unutmak mümkün mü babam..
