iki çok şımarık kardeş varmış.
o kadar şımarıyorlarmış ki mahallede kırılmadık cam, kirletilmemiş çamaşır vs. kalmıyormuş...
bütün mahalle şikayetçiymiş.
haliyle annesi de bu duruma çok üzülüyormuş.
bir gün çocuklarını kiliseye götürmeye karar vermiş.
belki papa az da olsa akıllarına girer de uslanırlar diye.
girerler kiliseye.
anne durumu anlatır papaya.
-siz çıkın çocuklarla tek tek yanlız konuşacağım demiş papa.
çocuklar tedirgin...
önce biri girer papanın huzuruna.
papa önce dinden bahsederek konuşturmak ister çocukları:
-çocuğum, tanrı nerde?
çocuktan ses yok.
-çocuğum tanrı nerde?
çocuktan yine ses yok.
papa kızmaya başlamış daha yüksek sesle
-çocuğum söylesene tanrı nerde!
çocuk ayağı kalmış başlamış kapıya doğru koşmaya.
tutmuş kardeşinin kolundan başlamışlar kaçmaya..
iyice uzaklaşıp saklanmışlar.
merakta kalan çocuk diğerine:
-ne oldu ya niye böyle deli gibi kaçıyoruz?
diğeri cevap vermiş:
-sus oğlum sus! tanrı kaybolmuş bizden biliyorlarlar.
