Cephede yaşadıklarımız tamamen aracısızdır.
Bu, 16000 km uzaktaki Rolex saati reklâmının yanındaki bir bardaki magazin fotoğrafı değildir.
Bu dayanılmaz bir ıstırabın,adaletsizliğin ve hüznün görüntüsüdür.
Keşke herkes, beyaz fosforun bir çocuğun yüzünü ne hale getirdiğini, tek bir kurşunun neden olduğu anlatılmaz acıyı, bir havan topu mermisinin bacağınızı nasıl koparttığını bir kez olsun kendi gözleriyle görebilseydi.
Eğer herkes bu korkuyu en azından bir kere yaşayabilseydi, hiçbir şeyin böyle şeylerin bir kişiye, hatta binlercesine öldürmesini haklı göstermeyeceğini anlarlardı.
