müzigimizde tuluyhan ugurlu bey ne ise, edebiyat mi desek, yazi birikimimiz mi desek bu beyefendiler de odur kanimca.
ve kendisiyle ne zaman karsilasmak durumunda kalsam, önce, yasayacagim hazzin icimde olusan pariltili taslaginin etkisiyle derin bir nefes alip, söyle etrafima bir bakinip kendisine ; zirvalariyla parali konserlerine ya en büyük derdi kücük köpeginin periyodik kuaför randevulari olan, daha gürültüyü ya da o vasfa dahi erisememis sesleri duyar duymaz, -aslinda bilincaltinda emfiye vazifesi gören bu müzigin- adi gecen sahisla birlikte gösterilesmesiyle ( ya da birseyler gösterilir hale gelmesiyle), yerinden sicrayip hayati boyunca hic erisemedigi sahne büyüsüne iste o anda kendi de katilmak isteyen anneannelerin, ya da ilkokul ögretmeninden ögrendigi tabirle bu tür 'etkinlik'lere katilmanin kisisel gelisiminde yararli olabilecegini, isleri gücleri bikmadan yilmadan birseyler, coklukla da yararsiz, gereksiz ve hic de iyi denemeyecek birseyler söylemek olan grup liderlerinin telkiniyle, ergenlikten yarali 'yazik' genclerin, bayramdan artakalmis harcliklariyla gittigi tuluyhan ugurlu bey'e de demek istedigim gibi; nazim hikmet'in adnan menderes'e haykirdigi su tümceyi bagirmak isterim:
" milletimin en talihsiz gecesi nihat bey, ana rahmine düstügünüz gecedir!"
