efendim sözlük içinde her zamanki yaptığımız şeyi yani entry okumayı şeytirirken yazarımızın bir başlık altında yazdığı güzel bi entry'siyle başladı herşey. böle okurken ehehe ne güzel yazmış lan dediydim. sorasında du bakam neymiş neyciymiş mercek altına alalım dedim. efendime söliyim 5 bin küsur kadar entry'si varmış, üşenmedim oturup okuyabildiğim kadarını okudum, bugün yeterince boş zamanım vardı zira. he öle bi oturuşta 300-400 tane felan okumadım, malumunuz göz sağlığı.
hakkında çok çıkarımım var ancak yazacak pek bişey bulamıyorum. zira kendisini anlatmaya kanaatimce kelimeler yetmez; az buçuk izah etmeye yetenleride milletin ağzında sakız olmuş vaziyette.
vel hasıl-i kelam aslen burada bu yüreği güzel yazarımıza söylemek istediğim içinde bişeyler tutma idi, kalmasın yazık olur. zira bir ömür çekilmez o cefa...
bazı zamanlarda içinden yapmak gelir; lakin sonrasında boşver diyip geçiştirilir. piskoloji gereğidir, ne derler ona aspenger sendromu mu?
doğrudan olmasa bile herşeyin birde dolaylı yoldan yapılan versiyonu mevcuttur. bu hususta en güzeli ironi yapmaktır, bu lafım biraz yanlış anlaşılabilir aslında ironiden kastım parodiydi, bu aralar çok karıştırılır oldu ikisi. mizahın gereğidir kendiyle çelişmek, yada öyle bişey işte.
bir davranış, bir düşünce veya bir fikrin içten içe rahatsızlık verdiği bir vakitte kendi içine çökmekten ziyade "hassiktir ehehe" çekmek en makbulüdür. elbetteki bunu yürekten inanarak yapmak mümkün değildir; ancak bi süreliğine topu uzaklara atmaya yeterdir. sözün özü huzur bulursun beyaaa *
neyse ben gidiyom, ne halin varsa gör. * gitmeden sana iki tane essahlısından müzik-şarkı ısmarliyim.
