kibrinin sınırı yok kraliçe. her zaman yenilmeyeceğini sandığın kibir ordunla yükseklerdesin. haksızlık yapıldığını düşünüyorsun sana. bahanen o tahtından inmemek, halkının arasına karışmamak için... her mutluluğu hak ettiğini düşünüyorsun, her acıyı yalnızca senin yaşadığını. bilmez misin ki tek zor duruma düşen, yaralanan, kanı akan sen değilsin? hiç tanımadığın insanlara tepeden bakıp onları aşağılarken bunların hiçbiri aklına gelmiyor mu? bir inci parlaklığında ışık saçtığını sanıyorsun bilginle ama yanılıyorsun. sen sadece kendini aydınlatıyorsun. insanların gözünde kapkara bir şekilsin. hak etmediğin tahtında, yabancılara keyif alarak yaptığın her aşağılamada şişen egon bir gün patlamasın. dikkat et, kimse farklı değil aslında bu dünyada. ' kraliçeyim ' derken yeri öpebilirsin. nereden geldiğini asla unutma.
kraliçe o, bizi aşağılamaya, küçümsemeye, bizi tanısa da tanımasa da yargılamaya hakkı olduğu yanılgısına düşen kibir abidesi, yüksekliğinde kendini bile artık göremeyen.
