agnostiklerin savunduğu nane kısaca şudur: duyusal anlamda bizi kesin olarak tanrı nın var olduğuna götüren somut bir olgu yoktur. ama aynı zamanda var olmadığı da iddia edilemez. bu, insanın sınırlı algısallığıyla kavrayabileceği bir durum değildir.
ateizm ise tanrıyı kesinkes olarak reddeder. ateistler evrenin tesadüfi bir şekilde var olduğunu değil, var olması için bir tanrıya ihtiyaç olmadığını savunurlar.
zannımca agnostiklik insan doğasını daha dar bir açıdan ele alıp sınırlarken ve bu sınırlayıştan kaynaklı bir tanrı inancına varılamayacağını, ateistlik ise insanı en yüce değer olarak ele almakta ve onun tanrıya ihtiyaç duymayacak kadar da zengin bir yetiselliğe sahip olduğunu öne sürmektedir.
ateistliğe giden yol agnostiklikten geçer. hatta daha öncesinden de deistlikten... önce ilahi dinleri reddeder ama tanrının olmadığını da kabul edemez. sonra yalnızca bir tanrıya inanır. ve sonra bu tanrı düşüncesi de yavaş yavaş zedelenmeye başlayınca tanrının var olup olunmadığının bilinemeyeceği yargısına ulaşır. bu aslında derin bir sorgulama ve düşünsel süreçlerin ürünüdür. ateist olmaya karar vererek ateist olunmaz..
