öyle benziyoruz ki birbirimize.. bu gibi dışarıya, cama, suratlarına keskin nefesler üflüyoruz, çarpıyoruz soğukla bir bir yüzlerine, ellerine.
kaçışıp çekiniyorlar doluya tutulmayalım diye, sonra zamanı gidiyor kızın, öyle özlüyoruz ki birbirimizi?
sırf daha rahat baharlarımız sevişsin diye, sokakta feda ediyoruz birbirimize kanımızın iç ısıtan sıcaklığını..
söylesenize, kış deseydi ki "bahar yüreğimdedir." diye, kim inanırdı ona?
