şimdi sen yoldasın. dandik bir otobüsün dandik bir koltuğunda dönüyorsun bir yerlere... yoldasın... uzun sessiz karanlık... gece yarısını geçmiş gün çoktan... yoldasın... yanındaki koltuktaki birileri uyuyor belki ve hatta ön koltuk geriye yatmış. sıkışmışlık hissinden nefret edersin...
ayaklarıma alışmanı hatırlıyorum...
kocamansın ve git gide büyüyorsun içimde bir yerlerde. çok derinlerde... çocukken pamuklara sardığım fasulyelerin büyümesi gibi. git gide kök salıyorsun içimde... sıcacık...
şimdi gecenin bir yarısı. hatırladığım en güzel şey doğum günün şu sıra. sabah seninle uyanmak hatta. hani rüya görürsün uyanınca rüya devam eder ya öyle işte.
tüm varlığınla sakla beni. çok sakla. uzun uzun sakla beni içine. seneler sonra açıp baktığımızda bile gördüklerimize gülümseyecek şeyleri sakla.
seni seviyorum demenin en zor olduğu zaman sanırım şu an. çünkü iki kelime ile anlatamayacağımı biliyorum. buna rağmen çabalıyorum. ve buna hala inatla şaşırıyorum. bu kadar zaman sonra bile hala nasıl anlatacağımı bilmeyecek kadar seviyorum seni...
hayatımın en güzel varlığı... yanımdalığıyla beni güzelleştiren... şimdi sana bakıp gülümsüyorum. sol yanımdasın hissediyorum...
