yani gelip gelip benim en hassas noktama vuruyorsunuz. ben aylardır eski sevgilimin ne kadar gereksiz modern, yüzsüz olduğunu anlatmıyor muyum burda. gelip gelip böyle başlıklar görünce e dayanamıyor hem yazıyor hemde sövüyorumdur.
şöyle;
ayrı yaşadığımız 5 yıl boyunca nizami bir şekilde hep görüşmüşüzdür. ama 2 dost olarak. terkedilen taraf olduğum için sanırım bana züğürt tesellisi veriyor bilemiyorum. beni hep kendi yaşantısından haberdar etmiştir. arayan taraf hep kendisi olmuştur. ben aramam çünkü evlendi coluk çocuğa karştı v.s.
arkadaş hayatta kalamam demeyin tüm arkadaşlarınız ortak ise malesef kalabiiyorsunuz. her türlü organizasyonda dibinizde bitiveriyor çünkü. ve sizde arkadaş kalmayı öyle ya da böyle öğreniyorsunuz. yani öyle yerlerden çıkabiliyorki master yapmak için başvurduğum üniversitemde işlemler onun elinden geçiyor. ben şimdi ne yapmalıyım(?)
aradan yıllar geçmiş olsa bile gözlerine bakamıyorumdur. sanki duvarla konuşuyormuşum gibi tuhaf hareketler sergiliyorumdur çok aptal bir his bu. birşey hissetmeme rağmen genelde kaçıyorum. kaçmak istiyorum. aslında oyunculuk yeteneğiniz varsa üstesinden kalkabilirsiniz. dostçuluk oynar işi kurtarırsınız. ama ne gerek vardır. eksik olsun daha iyidir.
