ışık doğudan yükselir, 1995. yanılmıyorsam attila özdemiroğlu nun bestesi. özellikle nakaratında özkan uğur ile birleşen sezen aksu nun sesinin, sizi ölümcül bıçaklara sevk etmesi. ne de güzel, çocukluğu yeniden hatırlatması. herkesin farklı tatları barındırdığı çocukluğuna; ama 80 lere, ama 90 ların başına, ama 70 ler; belki de 60 lar, o da olmadı 50 ler...
çocukken, kucağına aldığı babanızın kulağıyla ya da saçıyla oynamanız bile, şimdi saçınızda bulduğunuz iki gram beyazın daha da manidar tarafını gösteriyor sanki sizlere.
şimdilerde markete girdiğinizde para üstü olarak aldığınız sakız ya da herhangi bir x şekerin, çocukken ne de güzel bir gülümseme ya da sevinme kisvesi olduğunu daha da anlıyorsunuz.
hele bir de, çocuklukta yapılan deniz kenarı tatiller var. akşamları yakılan ateşin yanındaki sizden yaşça büyük abilerle ablaların (şimdiki aşağı yukarı 40 tayfası) bir akşam yaptığı aşk meşk muhabbetleri ve sizin dinlemeden öteye gidemediğiniz; sabah kahvaltısında bir kase zeytinyağını bitiren dedenize anlam veremeyişleriniz. sokakların ortalarında, kaldırımlarda oynanan oyunlara değinmiyorum bile...
büyüdüğümüzü anladığımızın resmidir bu şarkı. ama ege de, ama marmara ya da akdenizde geçirilen çocukluğun; ama sarayda, ama köhne bir köy evinde geçirilen çocukluğa özlemdir.
