yaptıklarımı toyluğuma ver, bilirsin biz erkekler geç olgunlaşan adamlarız. henüz pişmemiştim, annene yaptığım haksızlıktı bunun farkındayım bebeğim. insanlar hata yapa yapa öğrenirler ancak yaptıklarının bedellerini de her ne pahasına olursa olsun ödemek zorundadırlar. ben de katlanmaya çalışıyorum kızım. beceremiyorum bazen.. baban çok güçlü senin gözünde ben bir kahramanım biliyorum ama yokluğunda öylesine çaresizim ki.
kelimeler düğümleniyor, nutkum tutuluyor. her aklıma düştüğünde benim için nefessiz geçecek dakikalar başlıyor. rüyalarıma sık uğramaz oldun. evet evet kıskandın sen bebeğim biliyorum o ablayı kıskandın.. ama merak etme senin yerin her daim bambaşka bende hem zaten görüşmüyorum o ablanla da artık. senin olman benim için yaşam kaynağı onun için sorunmuş bitanem. baban kızından ayrı kalabilir mi? prensesimi değişebilir miyim kimselere? asla! asla prensesim!
gel rüyalarıma, üzme babayı.. minik ellerini koy yine yanağıma. senin için kesiyorum sakallarımı yatmadan, o taptaze tenin incinmesin diye..
bebeğim annen ne dese de bakma sen ona. verdiğim acıyı hala unutamadığından ettiği laflar. tıka kulaklarını dinliyormuş gibi yap.. sen bitanesisin babanın. bunu unutma tamam mı?
geçen hafta aldığım elbiselerini de giyerken babacığı hatırla.. kırmızı olan sanki biraz minikmiş gibi geldi, öyle mi kızım? bebeğimi kıskanırım ben giyme onu. ben daha başka kırmızılar alırım sana gözbebeğim.
maviş gözlerin ne de güzel parlıyordur, şimdi sarılmış annene uyuyorsundur. sarı saçların yastığın üzerinde dalga dalga dans ediyor..
bu gün yine dertliyim, yine sensizim bebeğim.. 759. gün senin kokunu içime çekemediğim..
