Kuzenimlerimden birisi evleniyor bizde ailecek gitmişiz. 6 yaşında ya var ya yokum. Annemlerle düğün salonuna girdik, diğer akrabaları flan selamladık. Annemlerin daha iyi anlaştığı halalarımın yanına oturmaya geçtik. Baktık sandalye eksiği var. Halam " Ç. bak şurdaki sandalye boş, git getir" dedi. Gittim, boş diye hiç bakmıyorum oturan var mı yok mu. Ama sandalyeyi alırken de mavi güzel bir elbise giymiş sarışın bir kadın kameraya doğru konuşuyor. Biraz izledim sonra sandalyeyi çekerek annemlere doğru gitmeye başladım. Ne olduysa o anda oldu. Arkamdan küt diye bir ses geldi. Korkup biraz sıçradım. Sonrasında şöyle bir bağırış duydum: "hanginiz çekti sandalyemi!!" . Sandalye benim elimde ama arkam dönük. Kıpkırmızı olmuşum yanıyorum o anda. Arkamı yavaşça döndüm, kamera hala kadını çekiyor ( daha sonra izlenen kayıtta kadının düşme anı ve kısa eteğinden dolayı verdiği frikiğin kaydı da var) "B...e...ben..." diyebildim. Kadının vurmasını bekliyorum çünkü gerçekten çok kızgındı. Kadının yüzü bir anda yumuşadı geldi saçlarımı okşadı ve "ne şirin şeysin sen!" dedi. Şaşırdım ve o an yanağımdan öptü. Gelinin kardeşiymiş düşen kadın.
Ben daha da kızarmış şekilde annemin yanına kaçtım. Hala bu anı hatırlayınca kızarıyorum, utanıyorum. çocukluk işte.
