her şeyin eskisini severim ben. defterin, kalemin, yaprağın, evin, ağacın, dostun, evdeki kanepenin... yeni olana karşı garezim olduğunu bile söylerler, ama bendeki sadece korkudur belki de. alışamamaktan, utanmaktan, sindirememekten, oturtamamaktan korkmanın korkusu, bir nesil geriden gelirim o yüzden. nesillerin çıkar çatışmasında büyüğe oynamam da bu yüzdendir aslına bakarsan. bakmazsan da sen bilirsin, aynı nesil değiliz sonuçta...
soba alevinin tavana vurduğu güvenli anlardan bahsediyorum size, mandalina kabuğu kokusu diyorum. şimşeklerin balkıyıp gözlere saliselik görme fırsatı sunmasını müteakip sönmesini ise gerekçem olarak sunuyorum. hızır yeniden gelseydi eğer, eğer gelip de sırtımızı sıvazlama emrini aldığını bildirseydi bizlere; elinde asasıyla, sırtında hırkasıyla gelecekti; ışın kılıçsız, top sakalsız ve deri montsuz bi de.
