eskiden severdim kendisini. hatta 2 sene öncesine kadar seviyordum. küçüklüğüm çılgın bediş ve tekrarlarıyla geçti. o zamanlar şarkılarını da severdim. özellikle 9.15 vapurunu. (o zamanlar dediğim 12 sene önce)
şimdi hiç sevmiyorum. kendine aşırı bir güveni geldi. hep her şeyi ben bilirim havasındaymış gibi geliyor bana. jürilikte de bağırmak veya gülmekten başka bir şey yapmıyor. faydalı söylediği tek bir kelime yok. şarkıları da hep mesaj amaçlı olmaya başladı. eskisi gibi anlamlı şarkı yaz(a)mıyor.
benim için artık modası geçti. (bkz: 90 lı yıllarda çocuk olmak)
