neredeyse iki ay geçti üzerinden, ben hala karmaşığım. unuttum desem de soranlara, her zerresine ayak basmışlığımız olan bu şehirde akıldan çıkman ne mümkün yaptıklarına rağmen.. senin için ne kolay oysa hem bana hem bu şehre veda ettin gittin. zaten senin için bitmiş olan her şey bu iki ayda tamamen silinmiştir eminim.
kalmayı seçtim ben bir sene daha... hem seninle hem bu şehirle hem de kendimle savaşmayı seçtim, zoru seçtim. kimse bana inanmazken tek başıma mücadele etmeyi seçtim. inan kolay değil hayatta bir amacının bir gayenin olması, sen bilmezsin.
yine sen bilmezsin yepyeni bir hayata kendin olarak tutunmayı, yalandan epey uzak gerçekle özdeşleşmiş iyi bir hayat.. bilmeni isterdim oysa seni sen olarak daha çok sevebileceğimi, sana koşulsuz güvenebileceğimi. keşke yalandan hayatına beni dahil etmeseydin keşke gelmeseydin uğraşıp didinmeseydin beni de almak için yanına, emin ol böylesi hayalkırıklığı yaşamazdım o zaman..
bilseydim güvenmezdim bir anda daha yenice tanıdığım sana. bilseydim böyle olacağını 'ilk' olmana izin verip açmazdım kalbimi sonuna kadar.. bilemedim ben ağızdan çıkan her sözün doğru olamayacağını.. bilemedim ben ilk ve tek olamayacağını..
