ilginç geliyor bana. günümüz dediğime de bakmayın, bende yaşı daha 25 i geçmemiş bir bireyim. dolayısıyla burada geçmiş zaman ilişkilerini falan da övecek değilim. amaç 20-30 yaş arası insanların yaşadığı ilişkilerin tümünü kendi çapımda, ayrılık açısından ele almak.
yaklaşık 1-2 saat önce kız arkadaşımdan ayrıldım. 3. ve kesin olarak son ayrılığımızdı.
şimdi bu durumdayken bundan 3-4 ya da 5-6 ay sonrasını ve 2 tarafında yeni birini bulduğunu hayal ediyorum.
sizin şu an o kadar alışmış olduğunuz eller, dudaklar, başka ellere ve dudaklara alışmaya başlayacak. sizin şu an onun bağımlısı olmuş elleriniz, dudaklarınız, gözleriniz de yeni bir yüze, yeni bir tene, yeni ellere alışmaya başlayacak.
boktan değil mi ? ama asıl olay şu.
bu alışma dönemi tamamlanınca eskiye baktığınız da şu an aklınızdan çıkaramadığınız, o kadar alışmış benimsemiş olduğunuz sevgilinizin her şeyi size daha yabancı gelecek ve yeni sevgilinizin -eğer değer veriyorsanız- her şeyi daha alışılmış gelecek ve karşı taraf için de aynı şekilde tabii ki.
zamanın etkisi budur bana göre. ayriyeten gözden ırak gönülden ırak sözü de tam bu durum için geçerlidir.
tabi bana göre sadece insanın boktan bir varlık olmasıdır bu.*
bir başka açıdan da sizin şu an sevgilinizle olan iletişiminiz yani her açıdan eğlenme biçiminiz, 2 nizin benzer huyları, farklılıkları önünüze çıkacak hiçbir kimse de olmayacak.
bunu daha da açarak şöyle anlatmak istiyorum. her insan birbirinden farklıdır. 2 insanın bir araya gelmesi ise farklılıkların ve benzerliklerin birleşmesi yani bir bütün olmasıdır. her insan birbirinden farklı olduğu içinde oluşturulan bu bütün benzersizdir. yani o sizin o insanla olan iletişim biçiminizdir ve karşınıza çıkacak hiçbir insanla aynı şekilde bir iletişim içine giremezsiniz. kısacası onla birlikteyken yaşadığınız duyguları eğer ayrıldıysanız bir daha yaşayamayacaksınız. belki daha iyisi olacak ama sonuçta aynısı olmayacak.
bütün bunların olmasında ilk sırayı ilişkilerin genel bitiş nedeni olan gurura verelim. sonrası için de zaman mı diyelim yoksa insanın yapısı mı diyelim yoksa 2si birden yani dünya nın düzeni mi.
tabii ki öyle. dünya bu, hayat bu.
ilk defa bi ayrılık sonrası böyle derin düşünmeye başladım. beni en çok düşündüren kısım da "aynısı olmayacak" kısmı. ben bunu seviyordum galiba cidden. neyse artık hayırlısı.
bu yazıdakiler bir çoğunuz tarafından bilinen şeyler olabilir ama benim açımdan ilk defa düşündüğüm şeylerdi. inanılmaz bir tespit yaptım edasıyla yazmış olabilirim bu yüzden.
neyse.
edit: yok lan sevmiyormuşum. ayrıyeten bu yazıyı yazan duygusal götüme koyayım. aslında güzel tespitler ama neyse. * (bkz: zamanın etkisi)
edit 2: bu yazıyı yazmamın üzerinden kaç zaman geçmiş amına koyayım. biz daha yeni ayrıldık gerçekten ve kesin olarak son kez. böyle de değişik işte günümüz ilişkileri.
