iki hafta içinde 0'dan başlayıp 3. sezon 10. bölüme kadar izlediğim amerikan dizisi.
kendi içinde bir kısır döngü içinde devam etmesine rağmen kendini izlettiriyor nedense.
yaklaşık ilk yedi dakika yeni görev tanımıyla geçiyor.
sonraki bir kaç dakika hafif bir aile yaşantısı ya da buy more kısmıyla devam ediyor.
sonra aksiyon ve chuck'ın özel hayatı, iş hayatı ve ajanlık kariyerinin sınırlarının sık sık kesiştiği ve çoğu durumdan hep ucu ucuna kurtulduğu uzun bir part geçiyor.
en son 5 dakikada işler halledilmiş vaziyette,izleyicinin beğenisine sunulan bir müzikle duygusal gerilimi ağır basan sahnelerle seyirci gelecek bölüm için iştahlandırılıyor. bu da alışkanlık yaptığı için artık heyecanlandırmıyor.
seyrettiğim son bölümde casey azledildi, sarah washington'a taşınmayı düşünüyor ve bir ara ellie ile devon sınır tanımayan doktorlar organizasyonuyla afrikaya gitmeyi düşünmelerine rağmen ne olacak acaba dedirtmedi.
sık sık misafir oyuncu rol almasa dizi zaten yürümeyecek.
bir de bu amerikan eğlence sektörünün hiç midesi olmadığını kanıtlıyorlar resmen.
her kadın misafir oyuncu dizinin kodamanlarından biri ile yatarken, her erkek misafir oyuncuya yem olan sarah'a saygı bırakmıyorlar. diziye gelen erkek misafir oyuncunun teklifi kabul etmesi için pazarlanıyor nerdeyse. yvonne hanımın senaristlere bir ayar çekmesi lazım, belki de memnunndur halinden, bilemeyiz.
bir de dizinin tarzıyla ne kadar uyuşur tam olarak bilmiyorum ama bir ara duygusal partların arkasına bir beirut şarkısı atarlarsa iyi olur gibi geliyor.
