Ne yücedir platonik aşkların kahramanları gözümüzde. Onları o kadar imkansızlaştırırız ki, onlar vazgeçilmezdir onlar biriciktir. Onlara yazılan her şiir onlar için dinlenen her şarkı mutlaka gözyaşı ile yoğrulmutur. Ve bizler için onlar her şeyin en iyisini, en güzelini hak eder. Oysa biz neyiz onların gözünde, biz ne kadar vazgeçilmeziz, biz ne kadar yüceyiz onların nezdinde. Aslında bizler onları değil onların bize verdiği imkansızlıkları, çaresizlikleri, acıyı seviyoruz. Anlamlandırmaya çalıştığımız onlara olan aşk değil onların yokluğunun verdiği aşktır aslında. Cemal Süreya yokluğuna aşık olduğu kişiye şiir yazmıştır. 'Biliyorum sana giden yollar kapalı' ne büyük imkansızlıkları içinde barındıran bir cümle. Ama buna rağmen sevmek ve şiirler atfetmek böyle bir sevgiliye... işte böyle yüceltiriz platonik aşklarımızın kahramanları, gözlerinde hiç olduğumuzu bilsek bile.
