--spoiler--
Kemal Sunalın ve Şener Şenin müthiş bir oyunculuk gösterdiği diyaloglarıyla bugün bile komik tarafını yitirmemiş efsane bir film olarak dikkat çeker. Film 78-79 yılların sosyo-politik özelliğini de çok güzel yansıtır.Tüplerin karaborsaya düşmesi,uzun ekmek kuyrukları,gelmeyen çöp kamyonları,sokaktaki gazeteci çocuk ve duvarlardaki afişler özellikle Şener Şenin duvardaki Apti Şakrakın afişini yırtmasıyla altından çıkan devrimci afişi o dönemi apaçık belli eder.
Filmde dikkati çeken ve dengeleri altüst eden şu ki: Paranın ve üniformanın sağladığı güç. Amir, üniformasının gücüyle çöpçünün üzerinde büyük bir korkutucu etki yaratır. Hacer ise filmde çift taraflı oynayarak artık hizmetçilikten kurtulmak ister; ailesi de kızın bu durumundan yararlanarak daha iyi bir duruma geçme gayretindedir .Çöpçü tesadüfen ünlü bir türkücü olduğunda ise hizmetçi kızı istemez. Çünkü çöpçü saf yüreğiyle durumun farkındadır artık para güçtür, para bütün dengeleri bozar, o daha iyilerine layıktır.
Mahalleye, işine geri döndüğünde devam eder hayatına kaldığı yerden ki bu durum ,filmin sonunda yeni bir hizmetçi kız görünceye kadar devam eden bir hayattır. Bu kızla beraber yeni bir hikaye başlar çöpçünün istediği de budur. Yeni bir hikayeye inanmak ve kendi hikayesinde başrolde oynamak öyle ki bu sayede hayata bir yerinden tutunacağını biliyor.
--spoiler--
