Açarken kavrulacağını bilse de
silahların gölgesinde gül suluyor,
benim hile dediğime
o aşkla inanıyor
başka türlü yazmıyor ki
ona ait alfabe
iştihasını kabartıyor
kenarından geçip giderken
biçimine bayıldığımız
bize ait olmayan bir bahçe,
iğneli fıçı içine girdikçe
zehirler salgılıyor özünden
yanlış tellerde geziniyor mızrap
sınıfta kalmıyor hiç kimse! **
