Kanlı bir savaş yaşadı Ortadoğu. Dünya'ya anlatılmayan aslında bitti dendiği zaman başlayan,kendi kendini tüketen bir ulusun, kararsızlığının, bölünmüşlüğünün bedelini ödedi kadınlar ve çocuklar. Bir ülke, hiç ilgisi olmayan bir ülke, azrail'i oldu bereketli toprakların çocuklarının. Kanlı bir sabah yaşadı Ortadoğu. Bir diktatör bu sabah beş sularında idam edildi. Ne acıdır ki diktatörler birer kukla olduklarını bilmeyen kalabalıkların istekleri üzerine idam ediliyorlar zamanında kendilerini destekleyen karanlık güçler tarafından...
Bu idamla ortaya çıkan şey Amerika'da Birleşmiş Düdüklerin zaferi değil, kocaman bir planın birinci kısmının sonu; asıl olayların başlangıcıdır. Kuzey Irak'ta kurulacak bir kürt devleti'nin temeli atılmıştır o diktatör diye burun kıvırdığımız adam öldürülünce. Ölümüne üzülmedim; ama keşke tüm diktatörler hak ettikleri cezayla köpek gibi ölseler. Demokrasi getireceğim diyerek ülkeye giren köpekler ve köpeğin köpeği yandaşları da aynı idam sehpalarında salyalar saçarak geberseler dünyanın adil olduğuna inanabilirdim. Saddam bir dönemdi; ülkesini severken o'na ihanet eden, başka güçler tarafından ipleri tutulan bir kuklanın sahneden acı biçimde inilişini izliyor belki şu saatlerde dünya. Ne acı ki idam'ı insanlık dışı diye kaldırdığımız bu günlerde çiçekle, balla muzla beslediğimiz apo her işini hapishanesinde ( evet evet hapishane, yedik biz de) görüyor. Kaçma derdinden kurtarıp resortlara yerleştirilmiş bir terörist lider, dış mihrakların köpeği olmuş türk iktidarı, Saddam'ın ölümüne Diktatör'ün ölümü Demokrasi'nin zaferi olarak bakan gençler.
Şu saatlerde Bush denen kan emici asılmış olsaydı dünya vatandaşları olarak rahat bir nefes alabilirdik. Şov devam ediyor, figüranların öldüğü setlerde çekim durmuyor ve bir jenerasyon daha diktatör diyerek kin kustuğu adamın demokrasi değil de yeşil kağıt parçaları ve petrol yüzünden ipinin çekildiğini bilmiyor. Yazık ki ben Saddam'ın ölümüne değil, Bush'un bunu zevkle izlemesine üzülüyorum. Sakat bıraktığı çocukların hesabını veremeyecekken nasıl uyuduğunu düşünüyorum. Tanrı'nın -varsa- O'na vereceği azabı düşünürken bu dünyada böyle rahatça zulmetmesine nasıl izin verdiğine şaşıyorum.
Ortadoğu refahın sembolüydü, diktatörlüğün kalesi oldu. Sorulması gereken şudur. Ortadoğu kimindir? Amerikan bayraklarını kalbine takmış şeyhlerin şıhların ve politikacı kuklaların mı yoksa bizim mi? Ben cevabı biliyorum. Kafamı almaları için yeterli bir sebep mi?
