içimdeki en argo ve arsız duygularımla ben yaratırım gerisine karışmam deyip kesip atmak istedigim ancak bilinçaltımın izin vermedigi gereksiz tümcelerden bitanesidir.
önemli olan bir insanın tanrıya inanıp inanmaması degildir.mühim olan ona insan özelliklerini kazandıran "inandıgı fikiri savunabilecek egitim ve bilgi" ikilisine sahip olmasıdır.
hakikat ve gerçek , hissetmeden anlayamayacagın , okuyarak öğrenemeyecegin , insanların inançlarını eleştirerek ve onlara hakaret ederek algılayamacagın , egitim ve bilgi ikilisinin alt kümesidir.şunu iyi idrak etmek lazım ki inanç tartışmaları tarihten beri süre gelmekte ancak hiçbir zaman ne ateist tanrı ya inanmış , nede tanrı ya inanan ateist olmuştur.bu sorun tünelinin çıkış noktasında tavanda asılı duran ve sindirilmeyi beklenen cevap , kişinin kendi iç çatışmalarından tek başına çıkmasıyla ve o cevaba uzanacak bilgi boyunda olmasıyla mümkündür.
bu tartışmayı türkiye ab ye girsinmi girmesinmi şekline döndürmek son derece iğrenç ve çirkindir.beyin kıvrımları arasındaki sinir hücrelerinin nereye hangi sinir iletisi gönderdigi sadece o beyni ilgilendirir.diger insanların birbirlerini eleştirmesi son derece gereksiz olmakla beraber sonuca ulaşılamayacak bir yolda gevezelikten ibarettir.
