islamiyet teoride hoşgörü dinidir. pratikte, hele ki günümüzde hoşgörüyü bırak, alçakgönüllülük bile kalmadı artık. umreye 9834987234 kadar kamera eşliğinde gidenler, dini siyasete alet edenler, kıldığı namazları, tuttuğu oruçları utanmadan anlatanlar vs vs..
ne kadar bunlar var olsa da, bizler kendi içimizde hoşgörülü, alçakgönüllü insanlar olmalıyız. zira insanlar dinini içinde yaşar. tuttuğu oruç, kıldığı namaz, verdiği zekat, gittiği hac, yaptığı iyilik kendinedir. hayrına değilse haramdır. biz içimizde yaşarsak, kutsal dinimiz en azından içimizde çürümez.
hoşgörü.. ister laik olsun ister şakirt, ister müslüman olsun ister hristiyan, türk, kürt, çerkez vs.. hoşgörü insanın içinde yoksa, kişinin ne olduğunun bir önemi yoktur.
mevlana çok güzel söylemiştir.
1) cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi ol.
2) şefkat ve merhamette güneş gibi ol.
3) başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol.
4) hiddet ve asabiyette ölü gibi ol.
5) tevazu ve alçak gönüllülükte toprak gibi ol.
6) hoş görülülükte deniz gibi ol.
7) ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.
sen böyle olursan, ateist bile olsan belki bir yerin olur.
ben de çok güzel söyledim.
(bkz: iyi bir budist, gaddar müslümandan daha fazla haketmiştir cenneti)
(bkz: kimin hakedip kimin haketmediğine sadece "o" karar verir)
