öykü yazmaya benzetcem ben senaryosunu. edebiyatta da her konu işlenirmiş zaten anlatış tarzından farklılık olur ya, bu filmde de diğerlerinden farklı bi kaçış planı vardı. abartılmış sahneler yoktu ama çok da iddialı değildi. mesela en heyecan verici kaçış noktasında bile ''ouv anasını'' demedim.
ama işleniş tarzı iyiydi. sonu belliydi ne de olsa, hummalı bi kaçış hazırlığı tabii ki kaçabilecekti, bile bile sonucu yine de merak edildi.
en ''ohaa'' dedirten sahnesi arabanın 5 kez dönmesiyle tıra teğet geçmesi sonuçu, john'un eşinin kurtulmasıydı ve direkt tekrardan manevrayla koltuğa yerleşmesiydi. cidden iyi bi sahneydi.
ailenin dramı en etkiliyici noktaydı. basiretli adamın inancı vardı eşine. asla inanmayarak son damlasına kadar tekrardan ailesini bir araya getirme duygusuyla, ''ne yapacağını bilmek ve emin olmak''la beraber istenenin elde edilebileceğinin en güzel şekilde mesajı veriliyordu.
evet, burası epii iyiydi. ''neyi istediğimiz, ne şekilde planlara gebe olunacağımız ve sonuçlara teslim olmak zorunda olduğumuz.'' yapılması gerekendi.
olay şu ki; yekten bi kapış, hengameli apar topar izini yok edip kaçmaktan çok. özlem, aşk, tutku, aile sevgisi de çok iyi yedirilmiş filmin içine.
