tuhaf duygular hissettirir insana. yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmemiştir, dertlerinizi bir tek onunla paylaşmışsınızdır zamanında. hatırı sayılır ilk yaşanmışlıklarınıza şahit olmuştur ve sonra birden çekip gitmiştir hayatınızdan bütün yüküyle birlikte. acımasız bir " oh" demişsinizdir arkasından o da siz de farkına varmadan ve devam etmişsinizdir daha da hızlanmış o hayatınıza. sonra çıkagelmiştir yeniden eski dost ama yalnızca bir göz atmaya. merak etmiştir geçen zaman boyunca neler yaptığınızı. itiraf edemeseniz de siz de müthiş bir merak duygusuyla dolup taşmakla meşgulsünüzdür. " acaba sevgilisinden ayrılmış mıdır? " , " okulu kazanmış mıdır? " , " iş hayatına atılacak mıdır? " " aynı kıskançlıkları sürdürüp onlara yenilerini eklemiş midir? " , " fikirleri aynı kalmış mıdır? " gibi gibi bir sürü soru döner durur kafanızda. sonra ne kadar benzediğinizi hatırlarsınız, ardından ne kadar değiştiğinizi. ve emin olursunuz, " o da değişmiştir dersiniz" ama ne o durdurabilir içindeki merakı ne de siz. geçen zamana ve duyulan bütün bu meraka karşı ise tek savunmanız hiçbir şekilde birbirinize dönmeyeceğinizin bilincidir. bir an durur ve arkanıza yaslanarak yapmakta olduğunuz işi sürdürme kararı alırsınız. " bu kadar kafa patlatmaya ne hacet? " dersiniz en son da.
