yalnızlık başlı başına şişmanlama sebebidir. hele hele yeniş başlanmışsa bol bol yenir. insan hıncını bira, fındık, fıstık, vodka'dan çıkartır. gece ile gün arasındaki sınır da belli olmadığından, bol bol yatılır. bazı zamanlarda ise hiç yatılmaz.
hayattan soyutlamaya başlar bazen insan kendini. kenarına, kovuğuna, battaniyesine çekilip kocaman açılmış yeşil gözleriyle etrafı korkuyla seyreden kara bir kedi gibi. insanlar delirmiş de siz akıllısınız gibi. her gün "tuhaf bir gün" gibi. her hareket saçma.
şöyle saçma sapan şiirler yazarsınız;
"Duruyorum.
Sabit.
Değişmeden.
Seyirci kalarak.
Duruyorum.
Herkes koştururken.
Ben, sabit.
Bekliyorum.
Neyi beklediğimi bilmeden
Kim? Nerde? Ne zaman?
Duruyorum.
Duygularımı donuklaştırmış.
Gözyaşlarımı kavanozlara koyarak.
Bir gün litrelerce boşaltmak üzere."
günlerin gelmesini beklersiniz. güzel günleri ileride ararsınız.
dediği gibi.
