Empati yapıp kulaklığı olmayan, uyumak isteyen insanları düşünerek sesi kısması gereken insandır.
Zamanında yatılı okurken ömrü karayollarında geçmiş biri olarak ben de walkmanimi takar son ses gecenin karanlığında kös kös camdan bakarak kurbağa kermit gibi kafa sallardım. Tabi çok geçmez, sağ, sol, çapraz, yan, arka çapraz, yan bağdan bir el muhakkak tıp tıp omzuma vurur, sesi kısmamı isterdi. ilk önce bir kızarır, sonra morarır, sonra sararır ve tabi kısardım. Ama içimden ateşler saçıp küfrederek. Fakat 14 yaşlarında ayçiçeği benzeri (bkz: kocaman kafa dal vücut) biri olunca öle celallenemiyosunuz. neysecime.
Sonra evde uyumaya çalışırken kulağımın dibinde vızıl vızıl uçuşan sivrisineklerin uykumu nasıl mahvettiğini tespit ettim. Ordan analog (bkz: yabancı kelime kullanma sevdası) yaptım. O zaman anladım ki (bkz: adam haklı beyler). O sessizlikte sivrisinek vızıltısı şiddetinde bir ses yayıyormuşum. e tabi ben orgazm dalgalarında uçarken diğerleri boşalamamanın işkencesini çekiyormuş. Hemen kendime geldim, Yaradanıma şükrettim beni nurlandırıp yolumdan şaşırtmadığı için.
Demem odur ki etrafınıza saygı gösterin; yok diyorsanız ben inat edeceğim:
a) dayak yemek de onurlu bir davranıştır;
b) parçalanmış walkmanlerin tamiri olmuyor bilginize (bkz: tecrübe)
