yalnızlığının tam ortasında, kendinden geçmeye niyetli ve rüyada başkalaşmak üzere...
ağlayarak uyumak harmanlanacak içinin fırtınasıyla. gözyaşların belki sağanak yağmura dönüşecek, heybetini hıçkırıklarından alan gök gürültüleri eşliğinde... yanağındaki ıslaklık ise yağmurdan değil elbette, belki çok özlediğin birinin kondurduğu öpücükten. titremenin sebebi içinde bulunduğun doğa olayı değil, yalnızlığındandır tüm ruhunu kaplayan. pek tabi rüyanda... başkalaşır iç ve dış uyaranlar, bilinçaltında gizlediğin verilerle yoğrularak.
sarıl hadi yastığa, hesap sormayacak tek şey o nasılsa. akıt içinin zehrini ona, elinin tersiyle bile silmeyecek kılıfındaki damlaları. öyle de samimi...
