bir çok açıdan aşmış, ubisoft'un rüştünü yıllar boyu sürecek şekilde ispat ettiği kalite patlaması yaşamış oyun.
müzik olarak bakarsak venice rooftops gibi oyun müzikleri dalında ödül verilecek olsa kafaya oynayacak bir müzik var. ki bu sadece birisi. oyunu oynarken müzikler sizi takip ediyor resmen. her an sizi sarıp sarmalayıp saatlerinizi oyuna harcamanızda en önemli etkenlerden.
dahası oyun çok gizemli. oyunu yiyip, içip, gömülüp, ardından bir çok yerde oyun hakkında yorum okumama rağmen hala aklımda bir sürü soru işareti. yapımcılar merak edin ibneler tarzında oyun yapıp sizi çıldırtıyorlar. çok da iyi yapıyorlar. oyunun sürprizleri o kadar çok ki
ayrıca oyunun seri olduğu beynimize çok güzel sokuluyor. ilk oyundan hatırlayabilecek onlarca bölüm var. bu olay sizi oyunun sahibi, gerçek kahramanı gibi hissettiriyor.
--spoiler--
ezio abimiz kardeşliğe katılırken size 'inançla atla' diye emir geliyor. bir assasin geleneği. e biz bunu da hatırlıyoruz. daha ilk oyunun başında alamut kalesini kuşatmaya gelen robert de sable'a karşı al muallim gözdağı olması için müritlerine ki içlerinde altair de vardı kuleden aşağı atlama emri vermişti. ve orada inançtan bahsetmişti robert'a karşı. assassinler için inanç çok önemli.
--spoiler--
oyunun güzel yönlerinden biri de devamlılığı. eğer yapımcılar bizi sık sık animus'tan çıkarıp sıkıcı muhabbetlere soksalarda bir süre sonra sıkılabilirdik. ama sadece 2 kez makinadan çıkıyoruz ve oyunumuz kesilmiyor.
net olarak söylemek gerekirse. bu oyunun adı içinde 'en iyi' geçen bir çok cümlede geçer.
