öğlen yemeğimi saat on ikide, sırf ofise yeni gelen hatuna hava atmak için hafif yemem yüzünden karnım acıktı.
her karnı acıkan bünyenin yaptığı gibi, şimdiden yemek hayalleri görmeye başladım.
mesela kahvaltı benim en sevdiğim öğündür, saatlerce de kalkmayabilirim sofradan ve pazarı-pazartesisi de yoktur benim için, aileden alıştığım bir olmazsa olmazdır.
kahvaltı hep güzeldir, hep özeldir, zaman ayrılması gerekendir. çünkü insanları tanımamı sağlayan, daha da ötesi benim için özel ve önemli olduklarını gösteren onlara hazırladığım sofra, onlarla oturduğum kahvaltı masasıdır.
hele hele her sabah, pazar kahvaltısı gibi sofra kurdurabiliyorsa bir insan bana, içime bir neşe doluyorsa onunla uzun uzun kahvaltı edeceğim diye, o benim kahvaltı soframın tadı tuzu olmuşsa, en derinlerimde, isterim ki o da öyle bilsin beni...
ama hepsinden önemlisi yanınızdaki o insanın varlığıyla, her sabah, kahvaltı sofranızı, pazar kahvaltısına alınan sıcacık ekmek ve simitlerin sıcaklığı gibi samimi bir sıcaklıkla doldurabilmesidir.
