burası içimden geldiği gibi, formata *, başlığa, şuna buna uydurmak zorunda kalmadan içimden coşan seli yönlendirdiğimde döküldüğü göl belki deniz olacak olan mekandır. damlaya damlaya göl olur babında.
televizyonun da tadı yok bu akşam benim gibi. belki benden beter. ne de olsa ben seçim yapabiliyorum-yanlış bile olsa- oysa yayın akışını hazırlayanların insafında. çekilirken girilen eziyete değip değmediğini bile anlayamadığım sürüsüne bereket diziler, kalitesiz filmler...ya şu kızların bayıldığı vampir edwarda ne demeli? yakışıklıymış, pööeeh. zevkinize hayranım bağyanlar. tipsiz lem o...gece aniden karşıma çıksa yeminlen hortlak görmüş gibi böğürerek kaçarım. johnny depp e sağlayacağım imkanların zerresi düşmez nasibine. bilmem annatabildim mi?
bir dönem daha sürdürülecek olursa kavak yellerinin setini basıp yönetmen, yapımcı allah ne verdiyse dalıp çıkıcam. yoksa bitemeyecek bu dizi. kabus allahım kaaabuuus. bitirin artık len, onursuz musunuz nesiniz ulen. neffffrettt geldi yeminlen. şöyle izliyorum artık diziyi, zaping yaparken panikle hemen diğer kanala basıyorum. ahanda bu kadar izliyorum. siz devam edin daha çekimlere amk.
benim asıl derdim ne sıcak, ne tv aslında. sardırıyorum ona buna-pek haksız da sayılmam aslında-
geçmişin pişmanlığı. yanlış seçim, yanlış kararları, yanlış adımları doğuruyor matruşka misali. bir zaman sonra öyle bir noktaya geliniyor ki ne yapsan olmuyor. kaçan çorabı yakalamaya çalışmak gibi yanlışla çıkılan yolu döndürmeye çalışmak. ya da o sapılan yanlış yoldan doğrusuna ulaşmak. ve kiminde artık imkansız ötesi. kabulleniş içini yaka yaka çözüme kavuşturur sizi böyle bi noktada.
pes etmekten korkuyorum, ıslak saçımla vantilatörün karşısına dikildiğimde çarpılmaktan korktuğum gibi. ama ne pes etmişliğim var şimdiye dek ne çarpıldım vantilatörün oynak havasında. beni en çok insanların oynaklığı çarptı. yüreğini açtığın, güvendiğin, evin duvarı, baban gibi dayandığın eşinin gerçek yüzünü evlendikten kısa bir süre sonra öğrenmek nasıl da koyar adama, adam olan anlar.
hayat bazen acemi ötesi aşçı yamağı gibi. güzelim dolmalık kabağı oyamayıp parça pincik ediyor. ve hakkını da yemiyor kendince, iç malzemesini de döküyor üstüne. kabak dolması tüm malzemelerin mevcudiyetine rağmen kabak dolması değil. kabak son derece üzgün heba edildiği için. öyle bişey işte. buraya nasıl geldim hatırlamıyorum, o yüzden gerisini getiremiyorum. anlayan anlamıştır zaten-tabi okuyan biri olursa buraya kadar-
kurumaya yüz tutmuş geçmişin kabuğuyla oynamayı bırakıp tekilamı yutup zıbarmaya gidiyorum. ama ölüm gelse bugünlerde sawyer belki johnny depp gelip ayaklarımın dibine kapanmış kadar mutlu olucam a.s. hayat, yine sevmiyorum lan bugünlerde.
çok puştsun ibne.
