Yaşam hep bir ağızdan
bilirsiniz siz hep o ağızdan
susmak istediğiniz zaman
yok öldürmez o an susturmak istediğiniz kalbiniz...
işte böyle suçlamak isterim ben seni ama olmaz ki. iki tarafı keskin bıçak olsun söylediklerim söylerken bende öleyim ve bitsin bu işkence. Haksız olanda benim suçlu olanda. Hayvanlara bu sıfatlar verilemiyor ne yazık ki. insan hiç sevmekten utanır mıydı? seni seven utanırdı. Göz yaşlarımla besleniyor dun. Oysa soğanda ağlatabilirdi beni sen canımı yakmayı tercih ediyordun. Yaralarımın kabuk bağlamasını beklemiyordun, açtın işte AŞ'K istemiyordun AŞ istiyordun. Sevmeseydim öyle değil mi? ruhun hayvan senin! gözlerin eşşek! Ben ikimizi de öldürebilceğimi zannederken sen galip naraları atıyordun içime. için için kanıyordu yaralarım. Tek tesellim ölmek olurdu bu saatten sonra ve benim sabrım kalmamıştı artık. otopsi yaparken anlayacaklardı ölüme son iki saniye kaldığında bile pişman değil mutluydum kurtuluşum buydu. Ben haksızdım çünkü ölmeyi haketmiyordum, şuçluydum allahın verdiği canı sana olan zaafımdan şeytana ısmarlıyordum. Cinayetimi sen işlemiştin ama umurunda değildi o çarpık gülüşünden zafer çığlıklarından belliydi. Ne aşktı ama bir hayvan uğruna hayatım bitmişti.
