izlenebilecek en güzel Kore filmlerinden bir tanesi. Vizyona girdiği 2005 yılında Oscar'a yabancı film dalında aday olmuş. Bu filmden sonra yönetmeni Kwang-Hyun Park ilginç bir şekilde başka bir film çekmemiş.
--spoiler--
Dış dünyaya kendini kapamış dağlar arasında bir köy. Hiçbir şeyden haberleri yok: savaş, intikam, kan, kavga, silah o kadar uzak kavramlar ki onlara. Mutluluklarını görüp o köyde yaşamak istemeyecek kimse yoktur herhalde. Köyün ve belki de filmin en güzel öğesi ise deli kız Yeo-il. Öyle bir gülüp koşuyor ki insanın her şeyi bırakıp onunla koşası geliyor. Savaş filmi ama her sahnede insanı gülümsetebilen bir öğe mevcut. Köylüler özellikle küçücük şeylerle mutlu oluyorlar. Ambarın patladığı, mısırların havada kar misali yağdığı sahnede çocukların ve deli kızımızın deliler gibi sevinmeleri ve bu sahnenin yavaş çekim şeklinde gösterilmesi o kadar etkileyici ki. Boşuna değil kuzey ve güney askerlerinin birbirlerine yakınlaşmalarından sonra köyü terk etmek istemeyip acaba ambarı tekrardan mı patlatsak demeleri. Tabi bu mutluluk piç amerikan askerleri gelene kadar. Her şeyini içine ettikleri gibi köyü de yok etme çabları çok şükür ki kuzey ve güneyli 5 askerin gerçekten kardeş olduklarını anlayıp köy için savaşmalarıyla yerle bir oldu. Köy kurtuldu keşke o 5 asker ve deli kız da kurtulabilseydi.
--spoiler--
